თვითშთგონება ისეთ ტერმინთა რიგს მიეკუთვნება, როგორიცაა თვითრეგულაცია და თვითათღზრდა.

თვითშთაგონების (აუტოსუგესტიის) სუბიექტიც და ობიექტიც ერთიდაიგივე პიროვნებაა. ადამიანი შთააგონებს საკუთარ თავს გარკვეულ ფორმულას, აზრს, ემოციას, განწყობას, რომელიც მის ფსიქიკურ და სომატურ პროცესებს და ქცევას წარმართავს. თვითრეგულაციის ერთი ცნობილი სპეციალისტი მიიჩნევს, რომ თვითშთაგონება არის ნებისყოფის რთული პროცესი, რომელიც უზრუნველყოფს განსაზღვრული ქცევის მიმართ ორგანიზმის მზაობის მიზანმიმართულ ფორმირებას და, საჭიროების შემთხვევაში – მის რეალიზაციას. ეს განმარტება ძალზე ახლოს არის გაწყობის თეორიის განმარტებიდან. განსხვავება მხოლოდ იმაშია, რომ ქართული ფსიქოლოგიური სკოლა თვლის რომ ნებისმიერი შთაგონება არის განწყობის, ანუ ქცევის მიმართ პიროვნების ფსიქოფიზიკური სისტემის მზაობის ფორმირება. როცა განწყობის ფორმირებას ადამიანი ცნობიერად ისახავს მიზნად და ცდილობს ამ მიზნის მიღწევას, ეს უკვე თვითშთაგონება იქნება.